Als je op instagram zoekt naar #makenine2020 vind je lijstjes van allerlei mensen met de negen dingen die ze dit jaar willen maken. Naaien, breien, haken of nog iets anders. Het leek me leuk om daar eens aan mee te doen dus ik stelde mijn eigen Make Nine op.
Ik speelde een klein beetje vals, want van het Wilma & Wide vest wil ik er twee maken. Dus eigenlijk is het een MakeTen. Maar we zullen zien!
Ik nam me voor om een aantal jurken voor mezelf te naaien, waarvan de meeste van niet-rekbare stof om zo een beetje uit mijn tricot-comfortzone te komen.
Maar om te beginnen deed ik er lekker een in tricot, de Elisabeth Dress van Konfetti patterns. Ik viel op deze jurk vanwege de mooie hals, en omdat hij volgens de stoftabel te maken was uit slechts 1,5meter stof. Dat is weinig voor een jurk met lange mouwen.
Tijdens het knippen van de patroondelen was ik dus zo gefocust op het precies laten passen, dat ik niet zag dat ik twee patroondelen op de kop op de stof legde. Zucht. Dus nu zitten niet alle bloemetjes goed om- maar je moet goed kijken om het te zien. Ook al zit eentje ervan op een, erm, best prominente plek. Enfin.
Maar goed. Het paste dus inderdaad, ook als ik de patroondelen wel goed om gelegd zou hebben. De jurk was niet moeilijk te maken, in een avond zat hij in elkaar. En de Znok bloemenstof is prachtig en zoals altijd een plezier om mee te werken.
Het enige waar ik over twijfel is of hij flatteus is. Door de empire-waist en de rimpelrok er onder, heeft hij veel ruimte bij de buik. En aangezien ik wel veel heupen maar niet zo veel buik heb, lijk ik misschien bij de buik daardoor wat dikker dan ik ben. En omdat we geen goede passpiegel hebben en ik nog niet lang genoeg bij daglicht thuis was om wat foto’s te maken, laat dat zich nog raden. We zullen zien! In ieder geval vind ik hem aan een haakje aan de kast wel heel mooi 😉
