Oh dear, de kinderen mogen de stof kiezen!
Patronen testen, swappen, challenges: ik doe er graag aan mee. Het geeft je een mooie kans om skills te testen, en vaak ook om iets te maken wat je anders niet zo snel gemaakt zou hebben. Vandaar dat ik graag meedeed aan de challenge van Stoffenfeest en Mamarieke.
Spannend was het zeker: je mocht weliswaar iets naaien voor eigen gebruik, maar je werd door het lot aan iemand gekoppeld die voorwaarden zou opstellen. Criteria waaraan je werk moest voldoen.
Toen ik mijn criteria zag, moest ik hardop lachen. Het was leuk bedacht, uitdagend, en toch ook wel haalbaar. En ik kon me er allerlei hilarische resultaten bij voorstellen.
- maak iets voor je man
- laat de kinderen de stof uitkiezen
- gebruik een nieuwe techniek
Ik had laatst al aan mijn man voorgesteld om eens iets voor hem te maken, en zelfs al een patroon gekocht. Manlief is lang en smal, en ik kocht de schmaler hoodie van Ki-Ba-Doo. Ik had een pinterest bord met één plaatje als inspiratie, van een hoodie met een mouw en capuchon in een andere stof dan de rest van de trui. Dus eigenlijk waren de voorbereidingen al begonnen voordat ik de challenge startte.
Maar ja, die stof. Ons drietal houdt van bonte kleuren, vrolijke prints, en de jongens (7 en 5) houden erg van prints met auto’s, treinen of wilde dieren. De jongste (3) houdt van roze, en bloemen, en van “dat wat de jonnes hebben”. Mijn stoffenkast ligt vol met Znok, Lillestoff, Vintage in my heart, Paapii… allemaal prints en felle kleuren.
Manlief draagt over het algemeen lichtblauw. Soms met een ruitje of een streepje, maar lichtblauw. Truien in blauw, camel, bruin… Polo’s ook wel in wat fellere kleuren. Prints draagt hij nooit. Ik had visioenen van een ongelukkig kijkende man in een paarse hoodie met een mouw in stof met treinen, of draken, of bloemen.
Nou, dat viel mee. Ik legde de kinders uit dat ze stof mochten kiezen voor een hoodie voor papa. En zij snapten heus wel dat papa die stof met treinen niet net zo cool vond als zij. Zij maakten een longlist, die ik bewaarde op een pinterestbord. Dat liet ik aan manlief zien, en ik gaf hem een veto. Twee stoffen verdwenen van het bord. En daarna koos ik samen met de kinderen twee stoffen. Een vrij neutrale blauwe sweat (tegen mijn principes in niet biologisch, maar ik was toch een beetje nerveus over de kansen dat manlief de trui actief ging dragen en koos dus voor een zacht prijsje), en een vrolijk gekleurde summersweat van Tidoeblomma (die was wel GOTS-gecertificeerd) waar ik al tijden stiekem een oogje op had (en die de jongens voor zichzelf niet bliefden).
Oh ja, en ik kocht zo’n coole glitterveter van See you at Six, maar die kon de goedkeuring van manlief toch niet wegdragen.
Nu dan nog criterium drie. Bij het opmeten van manlief, van een andere goed zittende trui en het patroon, bleek dat enige aanpassing gewenst was. En hoewel ik al wel eens patronen voor de kinderen heb aangepast (de oudste heeft dezelfde bouw als papa), had ik dat nog nooit gedaan bij een volwassen patroon. Dus besloot ik dat dat wel aan de eisen voldeed. Qua breedte leek de XL van dit smal vallende patroon wel geschikt (een hoodie moet ook weer geen dwangbuis worden), maar hij leek wel te kort. Ik maakte de trui 4 cm langer. De mouwen veranderde ik niet, omdat die even lang waren als bij de favo trui. Manlief is (voorstelbaar) heel kritisch op te korte mouwen en pijpen, dus als deze bevallen, dan moeten ze zo zijn.
Enfin. In elkaar zetten was niet zo moeilijk – ik heb al heul erg veul hoodies genaaid, en hoewel deze gigantisch was vergeleken met maat 110, is een hoodie een hoodie en het principe hetzelfde. En ik kon die lastige nestels skippen omdat het koord was afgekeurd.
Toen de trui klaar was, trok manlief hem aan. En eigenlijk heeft hij hem sindsdien, in zijn vrije tijd, aldoor aan. En hij heeft hem zelfs (ok, op casual Friday en naar een casual afspraak) aangetrokken naar zijn werk.
Woeha!
Dank aan Guus en Marieke voor de challenge, en aan Madelon voor de criteria, het was echt geweldig leuk om mee te doen.
